Een duurzaam kledingstuk geeft stof tot nadenken

2022-08-14 05:47:50 By : Ms. Anna Silver Fox

Jeans die een leven lang meegaan of een T-shirt dat een halve eeuw belooft mee te gaan. Zit er een gaatje in of een moeilijke vlek, dan belandt het niet op de vuilstort. Nee, het wordt ingeleverd en we maken er nieuwe kleding van of we repareren het. We moeten allemaal - van grondstofleverancier, consument tot recycler - duurzaam denken en doen.

De economie met zijn lineaire model die alleen maar draait op meer produceren en dus meer consumeren, zit aan zijn limiet. Ooit bedoeld om uit de Grote Depressie van de jaren ‘30 te komen. Nu vormt die manier van werken een te grote belasting op grondstoffen, producenten en milieu. Het is geen sinecure om een keten die draait op weggooi kleding om te vormen naar een circulaire keten. Veel meer nog dan in lineaire ketens moeten alle partijen op één lijn zitten en gezamenlijk de noodzakelijke veranderingen die nodig zijn voor een circulaire economie doorvoeren.

Bedrijven hebben elkaar nodig om de keten circulair te krijgen. Het is mooi om te zien dat velen in de sector al kijken hoe we kleding een langere levensduur kunnen geven en hoe we kleding kunnen hergebruiken. Ook wetgeving dwingt ons vaker stappen te zetten naar een transparante circulaire wereld. Samenwerken is niet gemakkelijk, want wanneer één schakel niet meedoet, breekt de ketting. En er zijn ook nog veel vragen. Want wordt nu de kleding die we inleveren verbrand of zijn er voldoende mogelijkheden om kleding te recyclen? Gaat de consument meer betalen, of wil hij nog altijd vooral minder voor meer kleding betalen?

De Nederlandse consument wil duurzamer leven. Maar diezelfde consument gooit dagelijks stapels kleding weg. Hij ziet een scheur in zijn kleding, en denkt dit kan in de vuilnisbak. Hij moet duurzamer gaan denken én doen. Wil hij zijn kleding vervangen door een nieuw exemplaar, of het kapotte kledingstuk laten repareren en áls het niet meer te repareren is, levert hij het in om te laten recyclen? Juist hij speelt een prominente rol in onze transitie. Het is een change of habits.

Kleding die langer meegaat en kan worden gerecycled: aan zowel de productiekant als aan de consument kant kan de modesector invloed uitoefenen. Niet meer 175 kledingstukken in een garderobekast, maar nog slechts 30. Dit begint bij het ontwerpen van kleding. Of zoals vicevoorzitter van de Europese Commissie Frans Timmermans het zegt: "De kleding die we dragen moet langer meegaan dan drie wasbeurten en ook recyclebaar zijn”. Een duurzaam kledingstuk geeft stof tot nadenken, want hoe zorgen we voor een duurzaam verdienmodel? Met reparatiediensten, kleding leasen of toch door die broek te recyclen. Kortom, door te sturen op de achterkant van de keten beïnvloeden we de voorkant, zo is het idee. Vraag dat maar eens aan Mud Jeans of aan HNST, zij zijn al goed op weg.

Naast dat we zelf onze verantwoordelijkheid willen nemen, dwingt de overheid ons ook om stappen te zetten. Op 1 januari 2023 krijgen we te maken met de Uitgebreide Producenten Verantwoordelijkheid (UPV). Het idee van je maakt kleding en je verantwoordelijkheid stopt aan de kassa verdwijnt definitief. Omdat niet alle grondstoffen altijd voorradig zullen zijn én omdat de kleding die we verbranden, nooit meer terugkomt. Daarom worden we zelf verantwoordelijk voor de inzameling, recycling, het hergebruik én het afvalbeheer van de producten die we op de markt brengen.

Een ander initiatief vanuit de overheid is die van de Europese Commissie die het Circulair Product Paspoort (CPP) ziet als onmisbaar en vanzelfsprekend in een circulaire wereld. Het ‘reduce, reuse en recycle’-principe kan alleen bestaan als duidelijk is waaruit een product bestaat. En daar heb je accurate informatie, transparantie en traceerbaarheid voor nodig. We vinden er de benodigde circulaire informatie op productniveau. Volgens ons is data één van de belangrijkste grondstoffen, omdat het vastleggen en delen van de data als het hart van de circulaire economie fungeert. En daar kunnen we alleen samen in een nieuw ketenmodel aan werken.

Kortom, om de transitie naar duurzame kleding mogelijk te maken zijn drie aspecten belangrijk: 1) Bewustwording, 2) Transparantie en 3) Kansen. Het succes hangt sterk samen met samenwerking in de keten, het verdienmodel en de manier waarop consumenten ermee omgaan. Het geeft ons stof tot nadenken.

Deze site gebruikt cookies om persoonlijke advertenties te bieden en gebruik te analyseren. Door verder te surfen gaat u akkoord met het gebruik van cookies..