In 2004 lieten professor Richard Thompson en zijn team aan de Universiteit van Plymouth de wereld kennismaken met de milieunachtmerrie van microplasticvervuiling in onze oceanen en op kusten, geconsumeerd door vissen en ander zeeleven en hun weg vindend in de voedselketen met mogelijke gevolgen voor menselijke gezondheid.In 2011 voegde ecoloog Mark Browne van het University College Dublin dit kennisgebied toe toen hij ontdekte dat 85 procent van de microvezels die aan de kust werden ontdekt, door mensen gemaakte materialen waren die vaak worden gebruikt in synthetische kleding gemaakt van stoffen als polyester en acryl.Hij ontdekte ook dat een synthetisch kledingstuk tot 1.900 microvezels kan vrijgeven als het in een wasmachine wordt gewassen.Erger nog, onderzoekers van de Universiteit van Plymouth ontdekten dat een wasbeurt van 6 kg meer dan 700.000 microvezels zou kunnen vrijgeven!Omdat sommige van deze vezels vanwege hun grootte en abnormale vorm niet worden opgevangen in de afvalwaterzuiveringsinstallatie, komen ze in onze oceanen terecht.Hoewel niet alle microplastics die in de zee terechtkomen via onze wasmachines daar terecht zijn gekomen, is een deel daarvan terug te vinden.Er wordt nog steeds onderzoek gedaan naar het onderwerp en hoewel er nog geen langetermijnoplossingen zijn gevonden, kunnen individuen het heft in eigen handen nemen door geen kleding te kopen die is gemaakt van synthetische vezels.Synthetische vezels zijn door de mens gemaakte vezels, in tegenstelling tot natuurlijke vezels die, zoals de naam al doet vermoeden, zijn afgeleid van natuurlijke bronnen.Synthetische stoffen zijn populair in de mode-industrie omdat ze overal verkrijgbaar, duurzaam, hoge weerstand, lichtgewicht en natuurlijk goedkoop zijn.Synthetische vezels kunnen in twee categorieën worden ingedeeld: vezels die zijn gemaakt van de cellulose van planten ("op basis van cellulose") en vezels die zijn afgeleid van aardolie.Door de mens gemaakte cellulosevezels omvatten viscose of rayon die gewoonlijk zijn afgeleid van houtpulp of katoen.Ze worden ook vaak 'semi-synthetische vezels' genoemd omdat ze kunstmatig zijn gemaakt maar plantaardig zijn.Door de mens gemaakte vezels op basis van aardolie, soms vezels op basis van plastic genoemd, zijn vezels zoals polyester en nylon.Een onderzoek uit 2014 onthulde dat synthetische cellulosevezels, of semi-synthetische vezels, zoals rayon, in de diepzee werden gevonden.Uit een ander onderzoek bleek dat vissen nylon en rayon microvezels consumeren.In het licht van de bevindingen en in het belang van onze oceanen, is het het beste om synthetische vezels in het algemeen te vermijden.De meest voorkomende synthetische vezels in modeartikelen:Er moet op worden gewezen dat door de mens gemaakte stoffen van cellulose, zoals bamboevezels, Modal, Lyocell en Tencel®, gewoonlijk aangeduid als 'duurzaam' of 'milieuvriendelijk', vergelijkbare effecten op het milieu kunnen hebben.Het staat nog in de kinderschoenen en wetenschappelijk onderzoek naar vervuiling door microplastics door kleding begint nog maar net op te komen, dus de effecten van deze vezels moeten nog definitief worden getest en volledig worden begrepen.Toch mag het niet worden afgewezen en moet men bewust betreden bij het wassen van deze items.Aan de andere kant lijdt het geen twijfel dat duurzame stoffen zoals ECONYL® en stoffen gemaakt van gerecyclede PET-flessen microvezels vrijgeven.Om meer inzicht in dit onderwerp te krijgen, zocht ik hulp bij biologieleraar Claire O'Loughlin, die een pilotstudie naar het microvezelprobleem startte en die genereus haar expertise ter beschikking stelde voor een recent artikel over microplastics."En we gaan het konijnenhol in", antwoordde Claire via Instagram-bericht.“Hier is het ding: die semi-synthetische stoffen blijven langer bestaan ​​dan een puur natuurlijke.En waar zijn ze mee beladen?Chemicaliën.Het is duidelijk dat ze niet allemaal gelijk zijn.Een slecht product kan echter zware metalen, formaldehyde, conserveermiddelen, triclosan, antibacteriële middelen/schimmelmiddelen bevatten.Wat doet de microvezel in dit geval?Het fungeert als een kanaal om deze nare dingen in onze mariene omgevingen te brengen."Dus dat gezegd hebbende, natuurlijke stoffen zijn mogelijk ook vaten voor gifstoffen.Vooral de eerste wasbeurt.Wat is het antwoord?A. Textielfabrikanten vinden alleen best practice chemicaliën.B. Fabrikanten doen de eerste wasbeurt en vangen de chemicaliën op, om ze mogelijk te recyclen.Goede operators zoals Carvico hebben gesloten afvalwatersystemen.Zo kunnen ze gifstoffen opvangen, maar ook een deel ervan hergebruiken.”Inderdaad een konijnenhol.Op het gebied van duurzaamheid is niets ooit eenvoudig en zijn er vaak meerdere lagen van complexiteit.Ik besluit dat de problemen die in haar antwoord aan de orde worden gesteld, het beste kunnen worden overgelaten aan een ander artikel (bedankt voor het openen van dat blik wormen Claire...! ha!).Eco Fashion Basics: Duurzaam textiel Spotlight: de waarheid achter bamboestofHoewel in een onderzoek uit 2014 natuurlijke textielvezels zoals wol, linnen en katoen in het mariene milieu aanwezig zijn, werd vastgesteld dat deze geen bedreiging vormen voor het ecosysteem, de vissen en het zeeleven, aangezien deze vezels biologisch afbreekbaar zijn.Natuurlijke vezels kunnen worden geclassificeerd als plantaardig of dierlijk.Zij zijn:Kleding kopen van natuurlijke vezels is de beste manier om te strijden tegen microvezelvervuiling, maar dit is niet helemaal mogelijk of zelfs niet realistisch, zelfs niet bij het kopen van duurzame badkleding, gymkleding, activewear en yogakleding, omdat deze nog steeds op een of andere manier worden gemaakt van synthetische vezels.Probeer in deze gevallen het meest milieuvriendelijke en ethische product te kopen dat u zich kunt veroorloven en zorg ervoor dat u waszakken of een wasbal gebruikt bij het wassen.Gerelateerde post: Duurzame textiel en stoffen begrijpenIn een notendop, hier is wat u kunt doen om de vervuiling van onze was door microplastics te verminderen:Mis onze berichten nooit.Schrijf je in voor onze wekelijkse nieuwsbrief en ontvang onze gratis duurzame leefstijlgids.Jennifer Nini is een schrijver, activist en de oprichtende redacteur van Eco Warrior Princess.In 2010, na haar studie Fashion Business, lanceerde ze Eco Warrior Princess om haar interesses in mode, politiek, sociale rechtvaardigheid en duurzaamheid te onderzoeken.Jennifer is ook de oprichter van The Social Copywriter, een digitaal bureau dat de kracht van copywriting en contentmarketing gebruikt om bewuste bedrijven te helpen meer mensen te bereiken.Als ze niet bezig is met het perfectioneren van een zin of het coachen van zakelijke klanten, vind je haar op haar gecertificeerde biologische boerderij waar ze weer contact maakt met de natuur.Eco Warrior Princess maakt gebruik van affiliate links.Als u een aankoop doet via een link, kunnen we een commissie ontvangen.Dergelijke inkomsten helpen deze website draaiende te houden, helpen ons ons groeiende kernteam te betalen en stellen ons in staat om de inhoud gratis te houden voor lezers zoals u.Als je onze site leuk vindt, ons werk belangrijk vindt en je steun wilt beloven, kun je een donatie doen via Patreon.Auteursrecht © 2010-2018.Eco krijger prinses.